Hoewel de mensen die werken met Spirit dit marswagentje als hun kind beschouwen, denk ik niet dat iemand ooit tegen Spirit gezegd heeft: ‘Tot straks lieverdje. Papa of mama komt je áltijd weer ophalen!’
De kooloogjes van het robotje kijken je wat dommig aan. Zijn rechthoekige kop reikt nauwelijks tot borsthoogte. (…) Mensen die werken met de Marszwervers Spirit en Opportunity, beschouwen ze als kinderen. Ze zijn ondernemend en onderzoekend, zegt projectmanager John Callas. En als je ze uit het oog verliest kunnen ze in de problemen raken.
Bron: Themanummer over Mars van de Wetenschapsbijlage van NRC Handelsblad: ‘Kinderen op Mars’ – Michiel van Nieuwstadt, NRC Handelsblad, 24 december 2009.
Ik ben blij dat ik niet bij het Jet Propulsion Laboratory werk. Dan zou ik net in tranen mijn jongste kind bij het kinderdagverblijf hebben moeten achterlaten, om op mijn werk te vernemen dat mijn oudste kind (Spirit is net wat ouder dan Bonkje) nu echt is afgeschreven en hoogstwaarschijnlijk moederziel alleen een langzame, koude, donkere dood tegemoet gaat…
‘E.T. phone home’ – maar dan omgekeerd.
Bron: website xkcd – A webcomic of romance, sarcasm, math, and language.
*****
Zie ook de website van NASA: MARS Exploration Rovers & A Lifetime on Mars: The Adventures of Spirit and Opportunity.
Leuk artikel, xkcd blijft grappig :).