Maan kwijt

 

In de winter tel ik altijd af naar het moment waarop de dagen weer gaan lengen. Naar het moment waarop je niet langer ’s ochtends in het donker vertrekt en ’s avonds in het donker weer thuiskomt. Maar soms kan ik die donkere winterdagen plotseling wel waarderen. Bijvoorbeeld als mijn peuterdochter me door haar ogen mee laat kijken naar de wereld.

Donkuh buite
Ja het is nog donker buiten. Kijk, je kunt de maan nog zien. En een ster.
Maan! Maan!

Zon! Tieguig! Maan! Maan!
Ja, je kunt de maan ook nog steeds zien.
Dan gaan we de bocht om.
Maan zoeke! Maan kwijt!
Kan je de maan niet meer vinden?
Maan kwijt, jámmuh, mama!

Comments

  1. Dat ken ik wel. Die spanning ook als ze IN DE NACHT (19 uur) naar school mogen voor het kerstfeest…

    Wat mij betreft mag het volgende week ook gewoon weer licht ijn buiten hoor, ot een uur of negen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.